آهن هایی که در ابتدا سیاه رنگ بودند و در حالت خورده هستند، می توانند با استفاده از اسید تانیک دوباره تیره شوند. این زنگ قرمز را به یک دباغی آهنی پایدار تبدیل می کند و سطحی یکنواخت سیاه می دهد که باعث افت قیمت آهن میشود. چنین اشیایی عبارتند از آهن های آتش نشانی ساخته شده از آهن فرفورژه، اجزای اجاق گاز ریخته گری و برخی از ابزار. اثر سیاهکنندگی اسید تانیک کاملاً محسوس است، بنابراین فقط باید روی اشیایی استفاده شود که در ابتدا رنگ سیاه داشتند. دستورالعملهای نحوه ادامه کار را میتوانید در یادداشت 9/5 مؤسسه حفاظت کانادا (CCI)، پوشش تانیک اسید برای مصنوعات آهن زنگزده پیدا کنید.
اشیاء خورده شده
اشیایی که به آرامی خورده شدهاند و در ابتدا با رنگ روشن ساخته شدهاند را میتوان با پشم فولادی ظریف و روغن تمیز کرد اگر پیشروی کرده باشد قیمت آهن افت میکند. از بهترین عیار پشم فولادی (0000) و روغن روان کننده سبک مانند روغن چرخ خیاطی استفاده کنید. سعی کنید در همان جهتی مالش دهید که هر ابزاری ممکن است دارای علامت فلز باشد. لکه های خوردگی عمیق تر یا سخت تر را می توان با پشم فولادی درشت تر مالید، اما در این کار زیاده روی نکنید. در پایان تمیز کردن، محل خوردگی همچنان به صورت یک لکه خاکستری قابل مشاهده خواهد بود. لازم نیست بیشتر از این پیش برویم.
اجسامی که دارای خوردگی شدید قرمز یا نارنجی هستند و قطعاتی از آنها شل میشود، باید به متخصص حفاظت از فلزات ارجاع داده شوند، زیرا تمیز کردن بیاحتیاط میتواند باعث آسیبهای زیادی شود.
اشیایی که در معرض رطوبت هستند
اجسام آهنی را که ممکن است در معرض رطوبت زیاد قرار گیرند یا به طور منظم با آنها کار کنید، می توانند به آرامی با موم میکروکریستالی یا موم خمیری سفید برای مبلمان پوشانده شوند. موم را با یک پارچه نرم به خوبی مالش دهید و تا حد امکان پاک کنید. اگر جسم سفید یا لکه دار به نظر برسد، هنوز مقدار زیادی موم روی سطح وجود دارد. هنگام برخورد با قطعاتی که ممکن است بافت عمیقی داشته باشند، مانند چدن، احتیاط کنید، زیرا موم ممکن است به دام افتاده و بد ظاهر شود. اگر این اتفاق بیفتد، موم را می توان با الکل های معدنی روی یک پارچه نرم جدا کرد. این کار را در مکانی با تهویه مناسب انجام دهید.
تعمیرات
به طور کلی، تعمیر اجسام آهنی بهتر است به یک محافظ سپرده شود. انتخاب گسترده ای از تکنیک ها، از جمله لحیم کاری، جوشکاری، پرچ کردن و پیچ و مهره وجود دارد، اما همه اینها به طور بالقوه باعث تغییراتی می شوند که ممکن است در یک شی تاریخی مطلوب نباشند. برخی از آنها را می توان استفاده کرد، اگر به خوبی و ماهرانه انجام شوند، اما بهتر است قبل از شروع کار از یک محافظ راهنمایی بخواهید.
آهن یک عنصر فلزی (نماد جدول تناوبی: Fe) با نقطه ذوب 1150 درجه سانتیگراد به سمت بالا است.
این عنصر چهارمین عنصر پراکنده در پوسته زمین است، اما به عنوان سنگ آهن به جای یک فلز قابل استفاده یافت می شود. سنگ آهن به اشکال مختلف و شبیه سنگ است. این ترکیبی از آهن، اکسیژن و سایر عناصر است که با ماسه و خاک رس مخلوط شده است.
تصویر، سمت راست: سنگ معدن استخراج شده از چاله های زنگ در ویلسون تاون.
برای ساخت یک فلز قابل استفاده، یک کارخانه آهن باید از شر اجزای ناخواسته این مخلوط خلاص شود و تا حد امکان آهن را حفظ کند و فلز خالص تری تولید کند.
فرآیند ساخت آهن توسعه می یابد
آهنسازی در حدود 450 سال قبل از میلاد از اروپا و خاورمیانه به بریتانیا رسید. در این زمان فرآیند فقط به سنگ آهن، زغال سنگ و خاک رس نیاز داشت. در قرن سیزدهم از نیروی آب برای تامین انرژی دم و چکش استفاده می شد و کوره بلند در قرن پانزدهم در بلژیک معرفی شد.
زغال سنگ در جاهایی استفاده می شد که الوار آماده بود، اما برای مناطق بدون جنگل های زیاد، زغال سنگ سوخت احتمالی برای کوره های بلند بود. زغال سنگ معمولاً حاوی گوگرد است و این بدان معنی است که آهن ساخته شده با زغال سنگ به عنوان سوخت نیز حاوی گوگرد خواهد بود و تاثیر مثبتی بر قیمت آهن دارد. این برای چدن خوب است اما برای آهن فرفورژه کاربرد ندارد.
کک شکل خالص تری از کربن است و گوگرد ندارد. این توسط زغال سنگ نیمه سوز ساخته شده است. کک برای اولین بار در سال 1708 در کوره های بلند استفاده شد و شرکت آهن سازی ویلسون تاون از همان ابتدا از کک به عنوان سوخت کوره های بلند خود استفاده کرد.
https://forestryandland.gov.scot/learn/heritage/visit-heritage-sites/wilsontown/how-iron-is-made